Στο ιατρείο του Ιωάννη Ράπτη τα προβλήματα υπογονιμότητας αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της “Ορμονικής Σχολής της Φρανκφούρτης” – Frankfurter Hormonschule και της Διεθνούς Εταιρείας Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας – ISGE.
Ακολουθήστε μας
Η σπερματέγχυση (IUI – Intrauterine Insemination) αποτελεί μία από τις πλέον διαδεδομένες τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ιδανική για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες μορφές υπογονιμότητας. Η μέθοδος περιλαμβάνει την εισαγωγή επεξεργασμένου σπέρματος με ειδικό καθετήρα απευθείας μέσα στη μήτρα, λίγο πριν ή κατά την ωορρηξία, με στόχο τη μεγιστοποίηση της πιθανότητας γονιμοποίησης του ωαρίου.
Η σπερματέγχυση δεν εφαρμόζεται σε κάθε μορφή υπογονιμότητας. Ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου:
Η μέθοδος δεν συνιστάται σε γυναίκες με αποφραγμένες σάλπιγγες, σε γυναίκες προχωρημένης αναπαραγωγικής ηλικίας χωρίς αποθέματα ωαρίων και σε σοβαρό ανδρικό παράγοντα (πολύ χαμηλός αριθμός ή υψηλά παθολογική κινητικότητα σπερματοζωαρίων).
Η επιτυχία της σπερματέγχυσης εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τη συγχρονισμένη εφαρμογή της διαδικασίας σε σχέση με την ωορρηξία. Η όλη πορεία οργανώνεται προσεκτικά και περιλαμβάνει:
Το ποσοστό επιτυχίας της σπερματέγχυσης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 10% και 20% ανά κύκλο, αλλά μπορεί με ιδανικές συνθήκες μπορεί να φτάσει και το 25%.
Παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία:
Η σπερματέγχυση είναι μία απλή και ήπια μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με σημαντικά οφέλη:
Παρά τα πλεονεκτήματά της, η σπερματέγχυση δεν φαίνεται να βοηθά ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρής υπογονιμότητας. Δεν ενδείκνυται σε περιπτώσεις σοβαρής ανδρικής υπογονιμότητας, ενδομητρίωσης σταδίου III/IV ή πλήρους απόφραξης των σαλπίγγων. Επιπλέον ενδεχόμενη αποτυχημένη προσπάθεια μπορεί να αποτελέσει επιπρόσθετη ψυχολογική επιβάρυνση για τη γυναίκα, πριν αυτή περάσει στην εξωσωματική γονιμοποίηση.
Περιορισμοί:
Σε περίπτωση αποτυχίας της μεθόδου ο ειδικός γυναικολόγος προχωράει σε πλήρη επαναξιολόγηση του περιστατικού. Συχνά, επόμενα βήματα είναι:
Η κατάλληλη στρατηγική βασίζεται σε ένα σύνολο παραμέτρων, συμπεριλαμβανομένων της ηλικίας, των προηγούμενων προσπαθειών και του μαιευτικού ιστορικού.
Η διαδικασία της σπερματέγχυσης ξεκινά με τη συλλογή σπέρματος από τον σύντροφο ή από τράπεζα. Ακολουθεί ειδική επεξεργασία του δείγματος στο εργαστήριο, κατά την οποία απομακρύνονται τα ακίνητα και μη φυσιολογικά σπερματοζωάρια καθώς και λευκά αιμοσφαίρια ή άλλο ξένο υλικό. Το επεξεργασμένο δείγμα, υψηλής πυκνότητας και κινητικότητας, στη συνέχεια εγχέεται απευθείας στην κοιλότητα της μήτρας μέσω ενός λεπτού καθετήρα, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η απλή αυτή διαδικασία είναι ανώδυνη, διαρκεί λίγα λεπτά και δεν απαιτεί αναισθησία.
Η μέθοδος είναι κατάλληλη για αρκετές κατηγορίες ζευγαριών που δεν έχουν επιτύχει εγκυμοσύνη με φυσικό τρόπο. Συγκεκριμένα, η σπερματέγχυση ενδείκνυται κυρίως σε ήπια ανδρική υπογονιμότητα, προβλήματα με την τραχηλική βλέννα, διαταραχές κύκλου, ανεξήγητη υπογονιμότητα και δυσκολίες στη σεξουαλική επαφή. Αποτελεί επίσης επιλογή για γυναίκες χωρίς σύντροφο ή για ζευγάρια που χρησιμοποιούν σπέρμα δότη. Σημαντική προϋπόθεση για την επιτυχία είναι η παρουσία ωορρηξίας και η φυσιολογική λειτουργία των σαλπίγγων της γυναίκας.
Η ενδομητρική σπερματέγχυση είναι μια στοχευμένη τεχνική σπερματέγχυσης κατά την οποία το σπέρμα, μετά την κατάλληλη επεξεργασία, τοποθετείται κατευθείαν στο εσωτερικό της μήτρας. Αυτό το στάδιο παρακάμπτει τα φυσικά εμπόδια του τραχήλου και επιτρέπει στα σπερματοζωάρια να βρεθούν όσο το δυνατόν πιο κοντά στις σάλπιγγες, όπου πραγματοποιείται η γονιμοποίηση. Σε σύγκριση με την τραχηλική έγχυση, η ενδομητρική τεχνική προσφέρει αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας.
Η αποτελεσματικότητα της σπερματέγχυσης είναι σχετικά περιορισμένη σε σχέση με την εξωσωματική γονιμοποίηση, ωστόσο σε καλά επιλεγμένες περιπτώσεις προσφέρει ουσιαστικές πιθανότητες σύλληψης. Τα ποσοστά επιτυχίας κυμαίνονται συνήθως μεταξύ 10% και 20% ανά κύκλο, και επηρεάζονται από την ηλικία της γυναίκας, την αιτία υπογονιμότητας, την ποιότητα του σπέρματος και τη συνύπαρξη άλλων παραγόντων.